هنر قالی بافی در بین مردم ترکمن، چکیده ایست از ذوق، صنعت، سلیقه، حوصله و بردباری این مردم، که با خون آنها عجین شده و از نسل های گذشته به نسل امروزی رسیده است. ترکمن ها با استفاده از ذوق و سلیقه و حوصله و بردباری خدادادی، فرشینه ای خلق می کنند که بسیاری از شئون زندگی انسان ها کاربرد دارد. اهم این فرشینه ها عبارتند از: قالی، قالیچه، جا نمازی، گلیم، پلاس، زیلو، جاجیم، منگوله، جل، جوال، خورجین، توبره، روزینی، پا پیچ، تنگ اسب، کمربند، افسار شتر، بند پرده، قاب دعا، رو گیوه ای، همیان، نمکدان و ...

فرشینه های ترکمن را به گروه های زیر می توان تقسیم کرد:

1- گروه چت مه
شامل قالی، قالیچه، قارچین، جا نمازی، کناری، انواع آویزه های بافته شده از جنس قالیچه نظیر خورجین ها.

2- گروه قاقما
شامل پلاس، آرتماق (انواع توبره)، انواع دوزی، انواع جوا، جل اسب، انواع گلیم های آستانه ی در / بوساغا، دولاق.

3- گروه باسما (نمد مالی)
شامل نمدی که به عنوان فرش استفاده می کنند، نمد برای پوشش اسب و نمد دور آلاچیق.
نمد دور آلاچیق بر سه نوع است:
الف- دورلیق ب- اوزوگ ج- سرپک
در پست های بعد به بررسی هر یک از گروه ها خواهم پرداخت.